Een klavertje van vier

Speelpleinertjes, moni's en ander onguur volk

Vandaag was een dagje om in te lijsten. Geluk, geluk en nog eens geluk langs alle kanten.
De eerste twee uur van onze lifttocht van Mechelen naar Blankenberge verliepen niet zo rooskleurig. In de gietende regen baanden wij ons een weg richting de oprit van de E19.
We werden bijna nog in het ootje genomen door een zwaarlijvige obesitesiaanse vrouw die mayonaise zweette door al haar poriën.
Gelukkig sloegen wij haar naar hamburger ruikende raad in de wind en kozen wij voor de oprit aan Mechelen Noord.
Daar werden wij opgepikt door een leuke student die ons iets verder afzette op een meer strategische plaats.
Een paar minuten later werden we opgepikt door een sympathieke kerel die ook al ervaring had met het liften uit zijn studententijd, hij zette ons enorm goed op weg door ons af te leveren in Antwerpen.
We kregen niet eens de kans om Antwerpen nog maar van ver te bezichtigen want we hadden al snel een nieuwe lift richting Drongen van een sympathieke boekensamensteller van Uitgeverij Lannoo. Misschien geeft die kerel later wel ons speelpleinstuntrelaas uit, zo liet hij uitschijnen ;-)

In Drongen werden we afgezet aan een wegrestaurant, Carestel, waar we na een goed kwartier al ongeduldig werden en eraan dachten om een eindje te wandelen tot we in Drongen zelf kwamen. Echter, op dat moment probeerde Siegbert een van onze laatste moves uit door een man die net uit zijn wagen kwam aan te spreken en te overtuigen ons een eindje verder te brengen. We hadden alweer het groot lot getrokken, deze man gaf ons een rechtstreekse lift naar Blankenberge waardoor we omstreeks twee uur aankwamen.

Nu moesten we aan onze opdracht beginnen: 100 euro verzamelen om voor de speelpleinkindertjes een cadeau te kopen.
Hoe gingen we te werk? Creativiteit ten top hé organisatoren ;-)
We vroegen geld voor een dansje, liedje, boodschappen te dragen, knuffels, ... en zo kwamen we al gauw aan een mooi bedrag.
Onze speciale dank gaat uit naar Jana Pettens een lokale inboorlinge die ons te hulp sprong en van eten voorzag.

Een vrolijke noot tussendoor: Wouter werd bekogeld door een meeuw, je begrijpt ons wel.

Momenteel zitten wij gelogeerd in een parochiezaal waar we, jammer maar helaas, op de vloer zullen moeten slapen. We hebben echter wel een keuken, hoera!

Morgen moeten we richting Denderleeuw om daar een handje toe te steken bij een speelplein - in - wording.

Vanavond staat er nog een plaatselijk gezelschapsspelletje op het programma waarna we vroeg in ons bedje, euh excuseer, vloertje zullen kruipen.

Avontuurlijke groetjes

Het stuntteam